dinsdag 24 maart 2015

Antennes naar buiten

Een verhaal over aanraken uit de praktijk




Kees kwam een aantal maanden geleden binnen voor haptotherapie. Hij sliep slecht voornamelijk omdat hij erg veel pijn in zijn nek had. Pijnstillers hielpen hem niet echt meer. Hij voelde zich flink ellendig. Door al zijn klachten vond hij het lastig om nog dagelijks te genieten.


In de eerste paar sessies heeft Kees vooral kunnen ervaren dat hij heel alert is. Hij wil bijvoorbeeld graag weten wat de bedoeling is van wat ik doe en wat de aanrakingen nu concreet voor nut hebben in zijn dagelijkse leven. In het contact merkt hij dat hij het prettig vindt om oogcontact te hebben. Contact maken door aan te raken, de ander te ervaren, binnen te laten komen is nieuw voor hem en is hij eigenlijk nooit bewust mee bezig. Hij beseft dat zijn gevoelsantennes standaard staan gericht op de buitenwereld.

 
Na een aantal weken komt Kees met veel onrust de praktijk binnen. Hij weet niet goed waar zijn onrust vandaan komt. Als hij op de bank ligt voelt hij een drukkend gevoel op zijn borst. Ik raak hem aan waar hij dit gevoel heeft. Ik raak daar niet alleen zijn huid aan, maar ook door zijn huid heen. Op deze manier nodig ik Kees uit meer naar binnen te voelen. Ineens verstart Kees. Hij voelt angst en verdriet opkomen. Ik laat mijn hand liggen en wacht. Hij begint onrustig te ademen. Na een tijdje ontstaat er weer meer rust. Kees zucht diep en komt op de rand van de behandelbank zitten. Door het fysieke contact met mij, kon hij ook contact maken met een dieper gevoel van angst en verdriet in zijn lijf. Hij vertelt over zijn vader die streng en soms dreigend voor hem was. Hij beseft ineens de impact hiervan tot op de dag van vandaag. Hoe hij nu nog in zijn leven steeds bezig is met anderen. Dat hij daardoor keuzes maakt die te veel rekening houden met anderen. Hij staat op en merkt dat hij anders op zijn benen staat. Wiebelig, nieuw maar ook opgelucht. Een stap dichter bij zichzelf en het leven vorm te gaan geven vanuit hemzelf. Ik verwacht dat deze ervaring hem zal bemoedigen meer open te staan voor de mensen om hem heen. Dat hij de antenne naar buiten weet te verbinden met de antenne naar zijn binnen. Wanneer hij dit meer weet vorm te geven in zijn dagelijkse leven ben ik ervan overtuigd dat hij binnenkort minder last van zijn spanningsklachten zal hebben.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten